پیدایش مانتو

مانتو واژه فرانسوی است که به لباسی که روی لباس‌های دیگر پوشیده می‌شود اشاره دارد. شکل و کاربرد اولیه مانتو با مانتو‌های مدرن امروزی بسیار متفاوت بوده است. مانتو در ایران از اواخر دهه‌ی پنجاه شمسی مورد استفاده قرار گرفت و به دلیل راحتی و پوشیدگی خیلی زود مورد استقبال همه قرار گرفت.

مانتو مدرن

از دهه‌ی هشتاد شمسی مدل‌های متنوع مانتو وارد بازار شد و مانتو‌های گشاد و بلند قدیمی جای خود را به مدل‌های امروزی دادند. جزئیات مانتو مثل یقه، جیب، مدل آستین و… بیشتر شد، و مانتو‌ها تنگ‌تر و کوتاه‌تر شدند.

امروزه مانتو‌ها مدل و کارایی متنوعی دارند. به طور مثال مانتو‌های اورسایز، اسپرت، جلو باز، مجلسی، مانتو مزونی، مانتو کتی ، انواع پانچ و… در بازار وجود دارند.

طبقه‌بندی مانتوها بر اساس فصل

در فصل‌های مختلف سبک و مدل مانتو متفاوت است.

مانتو بهاره

مانتو‌های بهاره پارچه‌هایی با ضخامت معمولی و رنگ‌های بهاره دارند و در اول بهار و برای عید نوروز مانتو‌های رسمی و مانتو مزونی کاربرد بیشتری دارد.

مانتو تابستانه

در تابستان به دلیل گرمی هوا از پارچه‎‌های سبک، ریزش‌دار و جنس‌های الیاف طبیعی در رنگ‌های شاد تابستانه و پاستلی استفاده می‌کنیم. در اکثر موارد مانتو‌های تابستانه جلو باز هستند.

مانتو پاییزه

فصل پاییز وقت پوشیدن مانتو‌های کوتاه، چهارخانه و با جزئیات زیاد است. رنگ نارنجی و زرد اوکر مناسب این فصل است. مانتو‍‌های پاییزه در اکثر موارد دارای جیب و دکمه و در بعضی موارد دارای یقه هستند.

مانتوهای زمستانه

مانتو‌های زمستان دارای پارچه‌های زخیم با رنگ‌های خنثی و یا رنگ‌های پخته است. در اکثر مواقع مانتو‌ها آستردار است. جیب‌ یقه و دکمه از واجبات مانتو‌های این فصل هستند.